...ခ်စ္သူသိေလ...

             ဆရာ ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း) ရဲ႕ရင္ထဲကို ပြတ္တိုက္သြားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ကဗ်ာကို
စြဲစြဲလန္းလန္း ၊ တမ္းတမ္းတတ ရင္ထဲမွာသိမ္းဆည္းတတ္သူေတြ အတြက္မွ်ေဝခံစားရင္း........


မ်က္ႏွာေတြ႔မွ  ျမင္ခြင့္ရတာ
မဟုတ္ပါကြယ္  ဘယ္ကိုသြားသြား
ဘယ္နားေရာက္ေရာက္  ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး
အေတြးမွာရွိ  အၾကည့္မွာျမင္
သူပဲထင္တယ္  ေကာင္းကင္လိုပဲ
ေမာ့ၾကည့္ဆဲမွာ  ေတြ႔ႏိုင္ပါ၏
ခ်စ္သူသိေလ......။

အသံၾကားမွ  နားမွာဆက္ဆက္
ၾကားလာတတ္တာ  မဟုတ္ပါေလ
စမ္းေရသံၾကား  သူ႔စကားရွိ
ငွက္၏ေတးသံ  သူ႔သံသာေတြ
ႏႈတ္ေျခြစကား  နားမွာတီးတိုး
ဟိုး..အရင္လို  ရႊင္ခ်ိဳၾကည္ျမ

ၾကားေနရ၏
ခ်စ္သူသိေလ......။


ခ်စ္သူသိေလ  
သတိရလွ်င္  ေဒသအကြာ
ေနရတာကြဲ  ဘယ္လိုခြဲခြာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ
ဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္  တြယ္တာရစ္ငင္
ထာဝရထင္ေသာ  ရင္ထဲအရိပ္
စြဲလန္းစိတ္ျဖင့္  အိပ္မက္တိုင္းမွာရွိေနသူ.....။