သူ မသိေစ...

ၿမတ္နိဳး  မိၿခင္း
ေႏွာင္ရစ္  တင္းသည္
ခ်စ္ၿခင္း  အစ
သမုဒၵယ  အပူ
သူဆိုမွ သူအစြဲ
ရင္ထဲ  ေၿမ့ကၽြမ္း
ကိုယ္ပဲ  လြမ္းမယ္

တမ္းတ  ၿမိဳက္ဆူ
ကိုယ္ပဲ  ယူမယ္
သူ မသိ ေစ
ရွိပါ  ေစေတာ့
ၾကာေလေလ  ေဝး
ေဝးေလေလ  ေမ့

ေမ့ေလေလ  ေပ်ာက္
အိမ္မက္  ေလာက္သာ
ရွိပါ  ေစကြယ္
တကယ္  တမ္းေတာ့
တဘဝ  တာမွ
ခဏ  လမ္းၾကံဳ
လွ်ပ္ၿပက္  ရံုမွ်
အိမ္မက္  ေလးပဲ
မွတ္လိုက္ေနာ္......
        ဆရာ ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။ ကဗ်ာခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္း
ခံစားေစႏိုင္ဖို႔  မွ်ေဝလိုက္တာပါ။ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝထဲက
စိတ္ထဲစြဲေနတဲ့  ကဗ်ာေလးပါ။ ေခါင္းစဥ္လဲ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ေပး
ထားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာသားေနရာေလးေတြလဲ  လြဲခ်င္လြဲေနပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ေတြက
ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ အားလံုးပဲ  ေပ်ာ္ရြင္ၾကပါေစ...ဗ်ာ။

1 comment:

  1. အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊ တိုက္ဆိုင္ေနလို႕ေက်းဇူးးတင္ပါတယ္

    ReplyDelete

အဆင္ေျပလို႔ Comment မေပးခ်င္ေနပါ..Link ေသေနတာေတြ႔ရင္ေတာ့ Comment ေပးခဲ့ပါဗ်ာ...